22.3.17

Αθωώθηκαν τα «στυλό»

Ωσαννά και αλληλούια - είναι όλοι αθώοι. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν υπήρξε ποτέ. Το σύστημα της παρολίγον χρεοκοπίας επευφημεί από εχθές «τους αθώους» του Βατοπεδίου.


Στη δικαστική αίθουσα, κάποιοι ανέκραξαν «Χριστός Ανέστη», προσδίδοντας θρησκευτικά χαρακτηριστικά στην αθώωσή τους, συνδέοντας την εξέλιξη της προσωπικής τους δικαστικής υπόθεσης με την πασχαλινή νηστεία και τη θρησκευτική κατάνυξη των πιστών. 

Όπως ακριβώς, επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, κούμπωσαν την Πίστη με τα δικά τους πάρε-δώσε με την πολιτική εξουσία, για να επιτύχουν την ανταλλαγή των ολοκαίνουριων τότε Ολυμπιακών Ακινήτων - αυτών που όταν δεν ήταν αντικείμενο λοβιτούρας, τα άφησαν να σαπίσουν.

Όταν πιάστηκαν «με τη γίδα στην πλάτη», με θράσος και αλαζονεία εξουσιαστών που κυβερνούν για την πάρτη τους και όχι στο όνομα των πολιτών, απέκρυψαν τις υπουργικές αποφάσεις που δρομολογούσαν την «ανταλλαγή» (δεν είχαμε ΔΙΑΥΓΕΙΑ τότε), μας είπαν πως το νόμιμο είναι και ηθικό, μας είπαν πως ορθώς έβαλαν φίλους και συγγενείς στο κόλπο εξασφαλίζοντας έτσι τη μυστικότητα των δικαιοπρακτικών τους ανομιών, μας είπαν πως θέλουμε να βλάψουμε την Πίστη και τα μοναστήρια, μας είπαν πως είμαστε ανθέλληνες. 

Έφτασαν στο σημείο να συνδέσουν το φευγιό της κυβέρνησης Καραμανλή, που με τέτοιες μεθοδεύσεις και χαριστικές πράξεις μας χρεοκόπησε, με την προσφυγή σε υποχρεωτικό δανεισμό - πως ήταν σχέδιο. Πως έπεσε ο Καραμανλής για να υποδουλωθεί η χώρα με αφορμή το χρέος της. Το ποιος έκανε μονόδρομο τον υποχρεωτικό δανεισμό, διπλασιάζοντας το χρέος σε 5 χρόνια την περίοδο 2004-2009 είναι λεπτομέρεια για αυτούς, ενώ αναμένεται μία ακόμα δικαστική απόφαση για τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ.

Προτού εγκαταλείψουν το γκουβέρνο τρέχοντας, για να μην υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους, φρόντισαν να παραγράψουν τις πολιτικές ευθύνες. Όπως εξαφάνισαν από το ΥΠΟΙΚ κάθε έγγραφο που πιστοποιούσε τον εκτροχιασμό της οικονομίας - τον υπερδανεισμό των 36 δισ. ευρώ το χρόνο για να πληρωθεί το πλιάτσικο.

Είναι σημαντικό και πρέπει να το συγκρατήσουμε: δια χειρός Αλογοσκούφη, αντέστρεψαν την ανταλλαγή της λίμνης με τα ακίνητα, για να μην υπάρχει πια η εγκληματική πράξη. Δεν υπήρχε πλέον ζημία για το δημόσιο, αφού δεν υπήρχε η ανταλλαγή. Δεν υπήρχε τίποτα. Όσο για τους υπουργούς, δεν δικάστηκαν ποτέ, καλυμμένοι από την παραγραφή που τους χάρισε ο νυν ΠτΔ.

Εχθές, αθωώθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι - «τα στυλό» που έγραφαν τις πράξεις του σκανδάλου καθ’ υπόδειξη των «αθώων» λόγω παραγραφής πολιτικών προϊσταμένων τους. Από κοντά ο Αρσένιος και ο Εφραίμ που δήλωσε: «Ευχαριστούμε το Θεό και την Παναγία για την αισία έκβαση της υποθέσεως και όλους όσοι μας συμπαραστάθηκαν, την Εκκλησία και τους νομικούς μας συμβούλους. Τους ευχαριστούμε και δοξολογούμε το Θεό», εξοργίζοντας, ελπίζω, μέχρι και τον τελευταίο πιστό.

Ακολουθώντας τις θρησκευτικές παραπομπές των λοιπών Βατοπεδινών, ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δήλωσε πως «το φως κερδίζει πάντα το σκοτάδι», ενώ η τότε ΥΠΕΞ του, κ. Ντόρα Μπακογιάννη, αφιέρωσε τη «νίκη» στον Γιάννη Αγγέλου που «δεν άντεξε τη λάσπη αυτής της υπόθεσης»

Στο βωμό της κομματοκρατίας των πάντων, ΜΜΕ που τάσσονται ανοιχτά και καθημερινά υπέρ μίας επόμενης κυβέρνησης υπό τον αδερφό της κας. Μπακογιάννη και νυν πρόεδρο της ΝΔ, έσπευσαν να επευφημήσουν και αυτά την απόφαση «για τα στυλό», πως τάχα αποδεικνύει την αθωότητα των πολιτικών που δεν δικάστηκαν ποτέ. Ήταν μία δίωξη που ασκήθηκε στο πλαίσιο της ποινικοποίησης της πολιτικής, είπαν. Πονάει το μυαλό από τις αντιστροφές.

Αν υπήρχε, όμως, βραβείο για την αντιστροφή της πραγματικότητας, θα έπρεπε να δοθεί στον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης του κ. Τσίπρα, στον κ. Παπαγγελόπουλο. Για ιστορικούς λόγους, την παραθέτω** αυτούσια στο τέλος του παρόντος σημειώματος, κρατώντας το ακόλουθο: «Έχω πει πολλές φορές ότι τους λαοπρόβλητους ηγέτες τα ντόπια και ξένα συμφέροντα οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τους εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα.»

Η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου είναι ίσως η καλύτερη φωτογραφία για τον οχετό που συνθέτει την κατάντια της σημερινής Ελλάδας, όσων μας χρεοκόπησαν και όσων δεν μας αφήνουν να ορθοποδήσουμε. Από την χρήση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την παραγραφή ευθυνών, μέχρι τη διακομματική αλληλεγγύη ενός συστήματος που θεωρεί το κράτος και την περιουσία του βιλαέτι τους. Με χρυσόβουλα έγινε άλλωστε και η «ανταλλαγή» του τίποτα με τα Ολυμπιακά Ακίνητα.

Για να τελειώνουμε, επειδή ουδείς έβγαλε άκρη τσαλαβουτώντας στα λύματα ενός βόθρου, ενώ το μυαλό μας κοντεύει να κοπεί στα δύο από το «στύψιμο» που προκαλούν τα λεγόμενα των παρατρεχάμενων και υπουργών των δύο «λαοπρόβλητων ηγετών», ιδού η ευκαιρία: υλοποιείστε σήμερα την ανταλλαγή. Καλέστε την κ. Πελέκη που έχει όλα τα χαρτιά έτοιμα από τότε, βάλτε φαρδιά πλατιά τις δικές σας υπογραφές και χαρίστε τα Ολυμπιακά Ακίνητα στη Μονή. Χωρίς την εύνοια της παραγραφής. Έχετε άλλωστε μία δικαστική απόφαση που σας «αθωώνει», σωστά; Πάρτε τη παραμάσχαλα και προχωρήστε. Τι περιμένετε; Σήμερα!


ΥΓ: σ. Γιάννη, σε αυτό το λυματοδάσος, οι πολιτικοί, δεν μπορούν μένουν στα φύλλα - στα «στυλό».


--------------------------


**Η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Παπαγγελόπουλου, επικεφαλής της ΕΥΠ επί Καραμανλή:

«Μέχρι τώρα δεν έχω σχολιάσει ποτέ δικαστική απόφαση ή ενέργεια ακόμα και αν διαφωνώ. Επίσης έχω αποφύγει ομολογώ με μεγάλη προσπάθεια να αναφερθώ στον Κώστα Καραμανλή. Σήμερα όμως θα κάνω μια εξαίρεση και θα μιλήσω όχι ως υπουργός ή πολιτικός αλλά ως απλός πολίτης. Έχω πει πολλές φορές ότι τους λαοπρόβλητους ηγέτες τους τα ντόπια και ξένα συμφέροντα οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τους εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα. Δυστυχώς όλοι αυτοί δέσμιοι της υλιστικής προσέγγισης των πραγμάτων και της τεχνοκρατικής αντίληψης υστερούν σε πνευματικότητα και αγνοούν την Ιστορία και τα διδάγματά της. Τα δημόσια πρόσωπα όσο περισσότερο τα αδικείς τόσο περισσότερο ισχυροποιούνται. ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κώστας Καραμανλής επειδή δεν είναι παιδιά του εργαστηριακού σωλήνα της διαπλοκής είναι απρόσβλητοι στους ιούς της.

Θέλω να προσθέσω ότι οι εκπρόσωποι της διαπλοκής, με σύμμαχό τους το βαθύ κράτος που υπάρχει σε όλες τις δομές της κρατικής εξουσίας, χρησιμοποίησε και προσπαθεί και τώρα να χρησιμοποιήσει τη Δικαιοσύνη για τους άνομους σκοπούς της. Χαλκεύτηκαν κατηγορίες, σχηματίστηκαν δικογραφίες, ασκήθηκαν ποινικές διώξεις, εκτελώντας συμβόλαια πολιτικά και επιχειρηματικά. Αυτά έχουν τελειώσει πια. Κάποιοι που μέχρι πρότινος αλώνιζαν στον χώρο της Δικαιοσύνης πρέπει να καταλάβουν ότι η Δικαιοσύνη δεν τους ανήκει. Η Δικαιοσύνη αντλεί την εξουσία της από τον λαό και την ασκεί στο όνομά του. Έχω πάρα πολλούς λόγους που θα ήθελα σήμερα να είναι στη ζωή ο αείμνηστος Γιάννης Αγγέλου. Ένας από αυτούς είναι ότι μου λείπει πολύ. Σήμερα προστέθηκε άλλος ένας. Θα ήθελα να βλέπω, καγχάζοντας, να συνωστίζονται στο γραφείο του όλα αυτά τα ανθρωπάκια και να εκλιπαρούν για την εύνοιά του, όπως παλιά. Όλους αυτούς που τον εγκατέλειψαν, τον πρόδωσαν και πρωταγωνίστησαν στη «δολοφονική» επίθεση εναντίον του, με απώτερο σκοπό να πλήξουν τον Κώστα Καραμανλή. Μερικοί από αυτούς τους δήθεν νεοδημοκράτες σχεδίασαν και την επίθεση εις βάρος μου, με παρακρατικές μεθόδους. Είμαι βέβαιος ότι θα το επαναλάβουν. Θα χάσουν και τον δεύτερο γύρο».

18.3.17

Η υποχώρηση αξιών ως «παράβαση καθήκοντος»

Οι θέσεις των συντηρητικών εν γένει, αρνούμενες την πολυπλοκότητα του σημερινού κόσμου, είναι μονολιθικές και ακλόνητες, κάτι που στη δημόσια σφαίρα τις κάνει να μοιάζουν πιο στιβαρές όσων δείχνουν έναν αναστοχασμό στις τοποθετήσεις τους. Όσων είναι διαλεκτικοί με μία δύσκολη πραγματικότητα, προκειμένου να υπηρετήσουν τις αξίες τους με διαλλακτικότητα.

Οι μετριοπαθείς δύσκολα θα γίνουν «επιθετικοί» στο δημόσιο λόγο, ενώ πολλές φορές θα υποχωρήσουν για να ελέγξουν εκ νέου τη σκέψη τους μπροστά σε αυτό που εμφανίζεται ως ισχυρή πεποίθηση αλλά στην ουσία του δεν είναι κάτι άλλο από φτηνό λαϊκισμό. Στην πολιτική, οι προοδευτικοί, οφείλουν να αντιληφθούν πως μία τέτοια στάση αποτελεί «παράβαση καθήκοντος». Δεν υπάρχει ούτε αρετή, ούτε αξία στην υποχώρηση από τις προοδευτικές αξίες, ειδικά όταν κάτι τέτοιο αφήνει ελεύθερο το πεδίο στην ανάπτυξη των λαϊκιστών και των συνεπειών των πράξεων τους όταν βρεθούν σε θέσεις εξουσίας. Πόσω μάλλον όταν η Ευρώπη απειλείται πλέον από την διείσδυση υπερσυντηρητικών εθνικιστών, που εκμεταλλεύονται το κενό μίας κρίσης αξιών, που μετουσιώνεται ή τροφοδοτεί μία παρατεταμένη οικονομική κρίση.


Η εύκολη, όσο και λανθασμένη οδός, είναι η αντιγραφή των μεθόδων των λαϊκιστών από τους προοδευτικούς, κάτι που οδηγεί σε εξομοίωση. Το άμεσο ερώτημα που προκύπτει, είναι γιατί κάποιος να ψηφίσει την αντιγραφή αντί του πρωτότυπου. Το είδαμε συχνά και στη χώρα μας, όσο βυθιζόταν ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, πολιτικούς που εξύβρισαν μέρος των πολιτών με ανάρμοστες αξιολογικές κρίσεις, την ίδια ώρα που σε συνθήκες συγκυβέρνησης υποχωρούσαν αδικαιολόγητα σε ό,τι αφορούσε το πλέγμα αξιών του πολιτικού χώρου που εκπροσωπούσαν.

Στο παράδειγμα της Ολλανδίας, πάλι σε συνθήκες συγκυβέρνησης, οι σοσιαλδημοκράτες βιάστηκαν να ασπαστούν την ορμή ενός ψευδεπίγραφου όσο και σαρωτικού «ρεαλισμού» των συντηρητικών. Το αποτέλεσμα ήταν αφενός πως λίγοι βρήκαν πλέον λόγο να τους ξαναψηφίσουν, ειδικά υπό την απειλή επικράτησης του Βίλντερς, ενώ αφετέρου το αξιακό κεφάλαιο αποψιλώθηκε από φίλιες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας που έτσι κατάφεραν να δουν μεγάλη άνοδο στις δυνάμεις τους.

Θετικό παράδειγμα, με πραγματικό ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της κάλπης, η στροφή που έκαναν οι σοσιαλιστές της Γερμανίας με την υποψηφιότητα Σουλτς, μετά την συντηρητική περίοδο επί Γκάμπριελ. Προσηνής λόγος, ειλικρινής ακόμα και σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον υποψήφιο προσωπικά, με αξιακή πυξίδα και όραμα σε ό,τι πρεσβεύει ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος, θετικά αντί απολογητικά. Περιγράφει τι θα κάνει και σε ποια βάση, αντί του γιατί δεν έκανε και γιατί δεν θα κάνει, χωρίς αξιολογικές κρίσεις στη βάση κοινωνικών αυτοματισμών - χωρίς να καθυβρίζει το λαό που επιθυμεί να εκπροσωπήσει και να υπηρετήσει.


Στην Ελλάδα, στην πορεία εξόδου από την καταβύθιση των περασμένων ετών, η ελληνική σοσιαλδημοκρατία οφείλει να επιλύσει άμεσα αυτά τα διλήμματα και να εμπιστευθεί πρώτη πως οι αξίες της θα έχουν και εκλογικό αντίκρυσμα. Προϋπόθεση, να εμπιστευθεί εκ νέου το λαό και την κρίση του, ένα λαό που οφείλουν να πείσουν πως αυτές οι αξίες μπορούν να μετουσιωθούν σε χρήσιμες πολιτικές απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Όταν το επιτύχει, θα καταφέρει να εγκαταλείψει και τον πολιτικά ουδέτερο όρο της «κεντροαριστεράς», που σήμερα χωράει μέχρι και θαυμαστές του Άδωνη Γεωργιάδη, αν όχι τον ίδιο.

Translate