25.11.11

Βαρέα και ανθυγιεινά, του Μάνου Ματσαγγάνη


Quiz: ποιο είναι το ποσοστό των ασφαλισμένων του ΙΚΑ με το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών;


Η απάντηση είναι 40% (για τους άνδρες, για τις γυναίκες είναι λιγότερο).


Σε μια χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία (και σχεδόν καθόλου βιομηχανία γενικώς).


Μια χώρα όμως όπου όσες ευνοημένες κατηγορίες εντάσσονται στο σχετικό καθεστώς συνταξιοδοτούνται 5 έτη νωρίτερα από τους υπόλοιπους με πλήρη σύνταξη.


Έγραφα πριν κάποιους μήνες σε ένα άρθρο στο Athens Review of Books (λυπάμαι για την αυτοαναφορά, αλλά έχω βαρεθεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια):


"Η λίστα με τα σχετικά επαγγέλματα προκαλεί θυμηδία: συνοδοί εδάφους, παρουσιαστές τηλεόρασης, κομμωτές, σερβιτόροι κ.ά. Το καθεστώς αυτό επεκτάθηκε το 2002 στον δημόσιο τομέα: υποψήφιοι προς ένταξη είναι δεσμοφύλακες, κτηνίατροι, συντηρητές έργων τέχνης κ.ά."


"Ιστορικά, η ένταξη στα «βαρέα και ανθυγιεινά» ήταν ένα είδος αποζημίωσης για το χαμηλό προσδόκιμο επιβίωσης κάποιου επαγγέλματος (π.χ. μεταλλωρύχοι). Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας κομμωτής (ή κτηνίατρος) που να φοβάται ότι θα ζήσει λιγότερο επειδή είναι κομμωτής (ή κτηνίατρος)."


"Εν τω μεταξύ, στις οικοδομές, στα δημόσια έργα και αλλού δεκάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους – αλλά αυτοί είναι ξένοι και ανασφάλιστοι, άρα για αυτούς δεν μιλά κανείς."


Το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών πρέπει να καταργηθεί.


Οι (ελάχιστες) εργασίες που είναι πράγματι επικίνδυνες πρέπει να πάψουν να είναι.


Πρέπει να τηρηθούν οι κανονισμοί ασφαλείας στην εργασία - ή να ενισχυθούν, εάν είναι ανεπαρκείς.

Αυτή θα έπρεπε να είναι η έγνοια των κυβερνήσεων, των κομμάτων, των συνδικάτων.


Σε μια σοβαρή χώρα ...


Διάβασε εδώ αλλά και εδώ

Η νέα λίστα βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων


Στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών υπάγονται πλέον 365.000 περίπου εργαζόμενοι, από 531.000, που ήταν με βάση το σημερινό καθεστώς.


Πηγή

10.11.11

Ποντίκι στο μύλο

Το να ακούς κομματικό πολιτικό ζώο να κριτικάρει άλλους κομματικούς, είναι σαν να βλέπεις ποντίκι σε μύλο.
Όσο και να τρέχει μένει πάντα στο κλουβί του.


major thanks @baarel για το βίντεο :)

9.11.11

Η επιθυμία ως εκτίμηση ΙΙ

Συνεχίζοντας από εδώ: Η επιθυμία ως εκτίμηση

1. η λύση διακυβέρνησης θα είναι αμιγώς πολιτική. Αν μετέχει ο Παπαδήμος θα είναι πλαισιωμένος, αλλά το βρίσκω δύσκολο.
1.1 για τις λίγες ώρες που οι πολιτικοί νόμισαν ότι ο κ. Παπαδήμος θα γινόταν Πρωθυπουργός, μετατράπηκαν σε αγέλη αντιπολιτευόμενων. Το πρόβλημα δεν τους ανήκε πλέον. Η μόνη έγνοια τους έμοιασε να είναι μόνο η επανεκλογή τους. Άρα, μία μη πολιτική λύση, σαν αυτή του κ. Παπαδήμου θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα για το 6μηνο της θητείας του, θέτωντας την χώρα σε κίνδυνο.

2. για πρώτη φορά, το πρόβλημα δεν είναι η υπογραφή της Σύμβασης των Βρυξελλών. Αυτή θα υπογραφόταν και αύριο το πρωί πλέον, από όλους.

3. η Ιταλία καταρρέει. Είναι λογικό να περιμένει κανείς μια συνολική λύση. Η λύση-μπλόφα-καθυστέρηση της κ. Μέρκελ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα αποκαλύπτεται σε πραγματικό χρόνο, αυτόν της κατάρρευσης Ιταλίας (και ενδεχομένως Γαλλίας).

4. δεν θέλουμε να βρεθούμε να έχουμε υπογράψει μία "ειδική λύση" ξέχωρα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν γινόταν αυτό, θα δημιουργούσε επί της ουσίας μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων, με εμάς να τιμωρούμαστε με ύφεση και λιτότητα, και άλλους να ενισχύονται με φρεσκοκομμένο χρήμα και άρα την ανάπτυξη ως μέσο εξόδου από την κρίση.
Το τέλος της Ευρώπης δηλαδή.

τα παραπάνω είναι σε εξέλιξη. Είμαστε έτοιμοι όμως να διαχειριστούμε φρέσκο χρήμα; Όχι.

5. στο εσωτερικό υπάρχει ένα βαθύ πρόβλημα, μία πυραμίδα διαφθοράς και αναξιοκρατίας (εμπλοκή σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας) που καταλήγει στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.
Το σύστημα αυτό είναι τόσο άρρωστο, που δεν ξεχωρίζει από ΜΜΕ, τράπεζες και επιχειρηματίες του τόπου. Αν πρόκειται να προχωρήσουμε, αυτό πρέπει να ανατραπεί με την θέληση και την σύμπραξη των βασικών παικτών.

Πώς;

6. σίγουρα όχι με την συμμετοχή του άρρωστου (εξαρτημένου) κομματιού του συστήματος και σίγουρα όχι σε μη πολιτικό χρόνο. Τα κανάλια που 72 ώρες έπαιζαν "τις εξελίξεις" σε συνεχή ροή, σήμερα δεν είχαν το περιεχόμενο για να συνεχίσουν . Επέστρεψαν στο κανονικό τους πρόγραμμα. Το βλέπω ως θετική ένδειξη διατάραξης των σχέσεων/διόδων.

Αναμένω εσωτερικές ρήξεις στους κομματικούς μηχανισμούς. Οι κινήσεις αυτές θα δημιουργήσουν αντίπαλες συσπειρώσεις. Οι θεσμικοί παίκτες έχουν το πλεονέκτημα ελέγχου της νομισματικής και οικονομικής μοίρας της χώρας, και ενδεχομένως ένα χρονικό πλεονέκτημα.

Οι μη θεσμικοί, έχουν τον έλεγχο της κοινής γνώμης.

Κατά την γνώμη μου, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Μέχρι και η ανασύσταση των δυνάμεων της Βουλής σε ταχύτητα που θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία μας. Μπορεί και να μην χρειαστεί, να βρεθεί άλλος τρόπος για να εξασφαλιστεί η "συναίνεση" τους, υπέρ πατρίδος και όχι υμών.
Κι έτσι, μπορεί να απαλειφθεί το (1.) από πρόβλημα.



Η συνέχεια αύριο, στην επόμενη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Αναμένω ότι θα εξελιχθεί στην μητέρα των μαχών. Επίσης δεν αναμένω να ολοκληρωθεί αύριο.
Τώρα αρχίζει.




8.11.11

Η πραγματική τραγωδία της Ελλάδος - η ληστρική ολιγαρχία της


Του Misha Glenny, από την Financial Times


Ιδιότροπος, αναξιόπιστος και οδηγούμενος από ιδεοληψία ήταν μερικοί από τους πιο κόσμιους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύθηκαν προς στον Γιώργο Παπανδρέου κατά την τελευταία εβδομάδα τού ως Έλληνα πρωθυπουργού. Πρέπει όμως να εξετάσουμε τα κίνητρα των επικριτών τού προτού τους λάβουμε υπόψιν. Ο κ. Παπανδρέου, συγχρόνως με τις τιτάνιες πολιτικές διαμάχες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, προσπαθούσε αθόρυβα να αντιμετωπίσει ένα από τα πιο δυσεπίλυτα αίτια της ελληνικής τραγωδίας - αυτά του εγκλήματος και της διαφθοράς.


Η νέα Ελληνική κυβέρνηση, παράλληλα με την προσπάθεια της να πείσει την Ευρώπη για την αποφασιστικότητα της για την μείωση του διογκωμένου δημόσιου τομέα της χώρας, έπρεπε επίσης να αποφασίσει εάν θα πατάξει την πραγματική εγχώρια απειλή για τη σταθερότητα στην Ελλάδα: το δίκτυο των οικογενειών ολιγαρχών που ελέγχουν μεγάλα τμήματα της Ελληνικής επιχειρηματικότητας, τον χρηματοπιστωτικό τομέα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και, επί της ουσίας, τους πολιτικούς.


Από την αρχή της πρωθυπουργίας του κ. Παπανδρέου, η κυβέρνησή του προσπάθησε να πατάξει τους συνήθεις φοροφυγάδες. Στην ομιλία του στο κοινοβούλιο την Παρασκευή, κατέστησε σαφές το πόσο βαθιά ανησυχεί για τις αμφισβητήσιμες δραστηριότητες ορισμένων Ελληνικών τραπεζών. Μπορούμε μόνο να ελπίσουμε ότι ο έλεγχος της BlackRock, που γίνεται με εντολή της τρόικας, θα είναι επαρκώς σχολαστικός ούτως ώστε να αποκαλυφθεί το τι πραγματικά συμβαίνει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.


Στην ίδια ομιλία, ο κ. Παπανδρέου αποκάλυψε επίσης δραματικές πληροφορίες σχετικά με μία πανβαλκανική επιχείρηση λαθρεμπορίου καυσίμων, η οποία φέρεται να στερεί από την Ελλάδα περίπου 3 δισ. Ευρώ ετησίως. Περιέγραψε το πόσο επιζήμιες υπήρξαν αυτές οι εγκληματικές πρακτικές στην λεπτομέρεια τους, σταματώντας μόνο στα ονόματα των εμπλεκομένων.


Οι ολιγαρχίες αντέδρασαν με δύο τρόπους. Πρώτον, επιτάχυναν τη συνήθη πρακτική τους της εξαγωγής μετρητών. Κατά το περασμένο έτος, έχει καταγραφεί το κύμα ελληνικού χρήματος στην αγορά ακινήτων του Λονδίνου.

Δεύτερον, κινητοποίησαν τα υστερικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που κατέχουν, προκειμένου να καταγγείλουν και να υπονομεύσουν με κάθε ευκαιρία τον κ. Παπανδρέου, γνωρίζοντας ότι είναι ο λιγότερο “διαχειρίσιμος” της Ελληνικής πολιτικής ελίτ.


Ο στόχος τους ήταν σαφής - περιμένουν να εφορμήσουν στην δημόσια περιουσία που πρέπει να ιδιωτικοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση, στα πλαίσια των διαφόρων bail-outs. Με την εγχώρια οικονομία σε ελεύθερη πτώση, οι μετοχές αυτών των εξαιρετικά πολύτιμων εταιρειών όπως το δίκτυο του ηλεκτρισμού και το κρατικό λαχείο, έχουν καταρρεύσει σταθερά μέσα στα τελευταία δύο χρόνια. Ένα 10 τοις εκατό του ΟΤΕ, του ελληνικού παρόχου τηλεπικοινωνιών, πουλήθηκε στη διάρκεια του καλοκαιριού στην Deutsche Telekom για περίπου € 7 ανά μετοχή, κάτω κατά 75 τοις εκατό από την τιμή της τρία χρόνια νωρίτερα.


Οι επιχειρηματικοί όμιλοι των ολιγαρχών περιμένουν να σαρώσουν αυτές τις εταιρείες με λιγότερο από το ένα πέμπτο της πραγματικής τους αξίας - ένα κακό οικονομικό αποτέλεσμα για το κράτος, αλλά μια πραγματική ευκαιρία για τους αγοραστές σε βάθος 5ετίας ή 10ετίας. Μερικοί από αυτούς έφτασαν στο σημείο να στοιχηματίζουν στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ούτως ώστε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν τα δισεκατομμύρια ευρώ που έβγαλαν έξω από τη χώρα για να αγοράσουν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία κοψοχρονιά, σε τιμές δραχμής.


Τα συμπεράσματα από την κρίση στην Ελλάδα και την Ιταλία, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανεχθεί εκτεταμένη διαφθορά, εγκληματικότητα και κακόβουλη διακυβέρνηση όχι μόνο από τους ικέτες της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά σε κάποια από τα δυτικοευρωπαϊκά μέλη από τον στενό πυρήνα της. Όσο εμείς οι Ευρωπαίοι διδάσκουμε τον υπόλοιπο κόσμο για τη σημασία των ευρωπαϊκών αξιών - τη διαφάνεια, τη χρηστή διακυβέρνηση και τον ανταγωνισμό - πολύ συχνά εμείς οι ίδιοι κάνουμε τα στραβά μάτια στο μονοπώλιο του κ. Μπερλουσκόνι σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα, στην επιρροή της Camorra στην πολιτική της Campania, και στη χρόνια ευνοιοκρατία της Ελληνικής οικονομίας (για την οποία η Βρετανική και η Γερμανική κυβέρνηση, για να αναφέρουμε μόνο δύο, είναι πλήρως ενημερωμένοι).


Αν είναι να βγει κάτι θετικό από την καταστροφή με την οποία είναι αντιμέτωπη η Ευρώπη, ας είναι το σπάσιμο αυτών των πρότυπων διαφθοράς. Διαφορετικά, ούτε η Ελλάδα ούτε η Ιταλία θα απελευθερωθούν ποτέ από την θεσμική ακαμψίες που επιτρέπει σε αυτές τις πρακτικές να ευημερούν. Πριν κοιτάξουμε με θαυμασμό προς την βόρεια Ευρώπη για τις λύσεις, ας θυμηθούμε τις Γερμανικές δωροδοκίες δισεκατομμυρίων δολαρίων από εταιρείες όπως η Siemens και η Ferrostaal, προς τους Έλληνες συνομιλητές τους. Αυτές οι δωροδοκίες δόθηκαν προκειμένου να εξασφαλιστούν προσοδοφόρες και υπερτιμημένες συμβάσεις, που χρηματοδοτήθηκαν όμως από εκείνους τους αξιοπρεπείς Έλληνες χαμηλών εισοδημάτων που, σε αντίθεση με τους πάμπλουτους της χώρας, πληρώνουν κανονικά την φορολογία που τους αντιστοιχεί.


Το μεγάλο ερώτημα για την Ελλάδα είναι, αν μετά τον κ. Παπανδρέου η χώρα αυτή διαθέτει το απαιτούμενο πολιτικό προσωπικό και το όραμα για την απαραίτητη εισαγωγή καθολικών μεταρρυθμίσεων, έτσι ώστε να αναβιώσουν οι διαβρωμένοι κρατικοί θεσμοί, και να σταματήσει η λεηλασία της Ελληνικής οικονομίας από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους πολίτες της. Αυτό είναι κάτι που θα ήταν θεμιτό να σκεφθούν πολύ σοβαρά και οι διεθνείς πιστωτές της χώρας.


Εικάζω ότι πιθανόν να μην είναι δυνατή μία τέτοια αναδιάταξη, και οι προσπάθειες του κ. Παπανδρέου να θεωρηθούν ως η τελευταία πραγματική προσπάθεια να σωθεί η χώρα.



Ο Misha Glenny είναι συγγραφέας του “The Balkans: Nationalism, War and the Great Powers”. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το “Dark Market: Cyberthieves, Cybercops and You”.


source

6.11.11

Η χρεοκοπία


Η χρεοκοπία δεν θα είναι οικονομικό γεγονός. Τα οικονομικά σκέλος θα είναι μέρος του αποτελέσματος, όχι το γεγονός.

Η χρεοκοπία θα πιστοποιήσει ότι δεν μπορέσαμε και δεν θελήσαμε να πάμε μπροστά. Να αλλάξουμε. Και ως τέτοιο, η ήττα που θα σηματοδοτήσει θα είναι συλλογική. Θα αγγίξει το σθένος καθενός μας, και την αίσθηση μας για το τι μπορούμε να κάνουμε σαν λαός.

Αυτή η ήττα δεν θα ξεπεραστεί εύκολα. Δεν υπάρχουν Φοίνικες μετά από κάτι τέτοιο.
Η όποια αναγέννηση θα προκύψει μετά από καιρό, σε τελείως άλλη κατεύθυνση, από ανθρώπους άγνωστους σε εμάς. Ίσως τα παιδιά μας. Εμείς όμως θα έχουμε τελειώσει. Γιατί θα έχουμε αποδείξει ότι δεν θελήσαμε και δεν μπορέσαμε. Και θα έχουμε και το διεθνές γεγονός που θα το πιστοποιεί.

Αυτό είναι το διακύβευμα, αυτή θα είναι η ήττα. Όχι στο πόσα έχουμε ή θα έχουμε στην τσέπη μας στο άμεσα προσεχές διάστημα, όσο κι αν είναι κατανοητή η καθημερινότητα όλων μας.

Η χρεοκοπία δεν είναι οικονομικό γεγονός. Ούτε θα είναι οικονομική η δουλεία που θα επέλθει. Ψυχική θα είναι, και θα βασιστεί στην απώλεια σθένους για την συνέχεια.


ΥΓ: "φιλοσοφημένος λαός οι Έλληνες", λένε και ξαναλένε. Σωστό ενδεχομένως, αλλά μέχρι σήμερα "το φιλοσοφούσαμε " κατόπιν καταστροφής. Ποτέ πριν.


Διάβασα το εξαιρετικό άρθρο της Στέλλας Αλαφούζου, σχεδόν με το που άνοιξα τα μάτια μου. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.




4.11.11

Τρελή χώρα, σε κρίση υστερίας


Έξω ετοιμάζουν ή ετοιμάζονται για την πτώχευση μας.

Εδώ κοιτάμε την καρέκλα του κ. Παπανδρέου.

Ερώτηση: ποιος θα κάνει κυβέρνηση, και πότε;
Ας παραιτηθεί τώρα ο ίδιος - ποιος θα κυβερνήσει;

Ελπίζω η απάντηση να μην είναι μετά την πτώχευση κι ότι ακολουθήσει.

Χρόνος για εκλογές δεν υπάρχει.
Ούτε για άλλα ψυχανεμίσματα.
Όχι τώρα.

Εμείς θα αγνοήσουμε για μία ακόμα φορά τις πραγματικές εξελίξεις, και θα μεριμνήσουμε για την υφαρπαγή ή παράδοση μίας καρέκλας. Την αποπομπή ή την παραίτηση τού, ούτως ώστε να υπερψηφιστεί η Συμφωνία των Βρυξελλών που εκείνος διασφάλισε.

Τρελή χώρα σε κρίση υστερίας, με σταθερή τροχιά προς την καταστροφή.


3.11.11

"Κυρίαρχε λαέ"

Ποιοι είναι μέρος της "επόμενης μέρας";

- Αυτοί που δεν επέτρεψαν την μείωση των δημοσίων δαπανών, οδηγώντας μας από εισφορά σε εισφορά;
- Αυτοί που δεν επέτρεψαν πρωτογενή πλεονάσματα όσο είχαμε ακόμα καιρό, γιατί προστάτευσαν τις συντεχνίες των πελατών τους;
- Αυτοί που υπουργοποιήθηκαν εσχάτως από τα κανάλια;
- Αυτοί που δεν κατάλαβαν γιατί πρέπει να ανοίξουν τα επαγγέλματα;
- Αυτοί που χειροκρότησαν το δημοψήφισμα, την τελευταία λύση ελλείψει πολιτικής συναίνεσης, για "νομιμοποίηση" της υπογραφής της Συμφωνίας των Βρυξελλών, ούτως ώστε να μην κάψουν οι υπόλοιποι την χώρα, και τώρα λένε ότι "ήταν λάθος";
- Αυτοί που έφαγαν αμάσητο, το γεγονός ότι οι Μερκοζύ ρίχνουν τον Πρωθυπουργό τς χώρας, επειδή ελλείψει πολιτικής συναίνεσης, στράφηκε στο λαό για να αποφασίσει πάνω σε μία απόφαση με ασαφή πλεονεκτήματα για την χώρα; Αλλά με σίγουρα πλεονεκτήματα για τα συντηρητικά μορμολίκια που κυβερνούν την μοίρα της Ευρώπης, ελέω των αγορών και των τραπεζών τους;
- Αυτοί που δεν είδαν τη φάκα στη Συμφωνία των Βρυξελλών, και το λόγο πίεσης για βελτιστοποίηση των όρων; Άραγε, αυτός δεν ήταν κι ο λόγος της βίαιης απάντησης των Μερκοζύ;


Αυτοί είναι; Και χαίρεσαι "κυρίαρχε λαέ" μετά από αυτά, κολλημένος στον τηλεοπτικό δέκτη των εθνικών σου εργολάβων - αυτών που κήρυξαν "ανένδοτο" μόλις θίχτηκαν στο ελάχιστο!


Συγχαρητήρια "κυρίαρχε λαέ", θα λάβεις ό,τι σου αξίζει.


Προσωπικά ελπίζω ότι η επόμενη ημέρα έχει "κούρεμα" του δημόσιου τομέα κατά 50%, επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα μέσα σε μήνες, και χρεοκοπία.
Είναι η μόνη λύση για μία Μπανανία πιθήκων.

Ο Βαρουφάκης που λοιδώρησα κατ' επανάληψη είχε δίκιο - του ζητώ από εδώ συγνώμη. Κι ο Νουριέλ και όλοι οι άλλοι. Στις Μπανανίες δεν υπάρχει διαπραγμάτευση.

Αυτό δεν είδε ο Παπανδρέου.
Δεν δέχτηκε ποτέ το "αυτοί είμαστε" του Σημίτη.
Λάθος του.
Μπορεί και "σου".

"Κυρίαρχε λαέ".


Gobsmacked #G20


Ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος συνεχίζεται.

Οι χθεσινές εξελίξεις, είναι μία ακόμα απόρροια αυτού του κατακερματισμού, ίσως και διχασμού. Κανείς δεν θέλει να συμφωνήσει ή να συμπράξει με κανέναν, προκειμένου να βρεθεί μία ασφαλής λύση για την χώρα.

Προσωπικές φιλοδοξίες, πολιτικές ιδεοληψίες και άλλα ακατάληπτα, συνεχίζουν να κατευθύνουν τις κινήσεις όσων έπρεπε να συμπράττουν με τον Πρωθυπουργό για την λύση του προβλήματος χρέους της χώρας.

Είναι αδύνατον να διαπραγματευθεί κάποιος, μόνος. Αυτό οδήγησε στην παράτολμη λύση του δημοψηφίσματος, και αυτό μας έφερε στην χθεσινή εξέλιξη.

Δεν έχω καμία εκτίμηση του που μπορεί να πάει κάποιος από εδώ.
Το μόνο που βλέπω είναι ότι το πρόβλημα θα κλιμακώνεται επικίνδυνα, όσο οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας συνεχίσουν να αρνούνται να συμπράξουν.
Σύμπραξη δεν σημαίνει απαραίτητα κυβέρνηση "Εθνικής Ανάγκης", εφόσον δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι σε ένα τέτοιο σενάριο θα έχουν παραμερίσει οι φιλοδοξίες και οι ιδεοληψίες. Κάθε άλλο. Μάλλον θα σημάνει ότι επικράτησε το πρόβλημα και όχι η λύση.

Αναμονή για ένα κρίσιμο 3ήμερο. Μπορεί και περισσότερο.


"ο ελληνικός λαός έχει τη σοφία και τη γνώση να πάρει τις σωστές αποφάσεις που θα εγγυηθούν τη σταθερή συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη" Παπανδρέου 3/11/2011 source

2.11.11

O Παπανδρέου στους G20

Μήπως φοβούνται οι εταίροι μας το δημοψήφισμα; Ήταν ενήμεροι, θα σεβαστούν και θα στηρίξουν τις προσπάθειες της χώρας. Αλλά και βέβαια ανησυχούν, και βέβαια θα ήθελαν να είναι όλα ήρεμα και απλά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και βέβαια θα ήθελαν να μην προκαλείται ανησυχία στις αγορές στην προοπτική ενός δημοψηφίσματος, πολύ περισσότερο σε ενδεχόμενες εκλογές.

Αλλά επιτέλους, πρέπει να διαμηνύσουμε σε κάθε κατεύθυνση και ειδικά στο G-20, ότι χρειάζεται - και αυτό θα πω αύριο - να αποφασίσουν επιτέλους πολιτικές, που θα διασφαλίζουν ότι η Δημοκρατία είναι υπεράνω των ορέξεων των αγορών.
Εδώ και καιρό, έχουμε μιλήσει για τη ανάγκη σοβαρών αλλαγών στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα: για τη διαφάνεια, για τους φορολογικούς παραδείσους, για τα CDS, για τα παράγωγα, για τους Οίκους Αξιολόγησης, για το φόρο επί των συναλλαγών, μερικά από όλα αυτά έχουν –υποτίθεται- αποφασιστεί εδώ και 2 χρόνια και άλλα πρόσφατα - και δεν έχει γίνει τίποτα.

Υπάρχει η τεράστια φοροδιαφυγή, όχι μόνο στην Ελβετία, αλλά και αλλού, και δεν έχει το σθένος η παγκόσμια κοινότητα να ελέγξει το φαινόμενο αυτό με αποφασιστικό τρόπο. Όπως ελέγχει με αποφασιστικό τρόπο τον προϋπολογισμό της κάθε χώρας που είναι στην Ευρωζώνη, να ελέγξει με τον ίδιο αποφασιστικό τρόπο και τις τράπεζες, τους τραπεζίτες, τις καταθέσεις διαφόρων που βρίσκονται σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους. Διότι αυτά είναι λεφτά κλεμμένα από τους λαούς, όχι μόνο του Ελληνικού λαού. Αλλά στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχουν πολλά χρήματα που έχουν φύγει, τα οποία, βεβαίως, δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες στην αντιμετώπιση όλης αυτής της προσπάθειας ανάκαμψης της οικονομίας μας και αντιμετώπισης των χρεών μας.

Το δικό μας στοίχημα είναι να αλλάξουμε την κοινωνία, με τον πολίτη συμμέτοχο, δημοκρατικά. Αυτή είναι και η ιστορική πρόκληση τελικά, πέρα από το να σώσουμε τη χώρα από τη χρεοκοπία, πράγμα που ήδη σχεδόν ολοκληρώσαμε. Αλλά υπάρχουν και οι δημοκρατικές μας αρχές και, όπως είπα, δεν θα εφαρμόσουμε κανένα πρόγραμμα με το ζόρι, αλλά μόνο με τη συναίνεση του Ελληνικού λαού. Αυτή είναι η δημοκρατική μας παράδοση και αυτήν απαιτούμε να τη σεβαστούν και στο εξωτερικό. Και πιστεύω ότι θα τη σεβαστούν.


[Από τη χθεσινή εισήγηση του Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο.Οι τονισμοί με bold, δικοί μου]

Ένας Φλωρίδης ακόμα


Αντίο Μιλένα.

Μια δουλεμένη ζαριά για την σιωπηλή πλειοψηφία


Για το δημοψήφισμα


Θέλανε επαναδιαπραγμάτευση για τα επιτόκια. Έγινε

Θέλανε μείωση (κούρεμα) του χρέους. Έγινε.

Θέλανε "να μιλήσει ο λαός". Θα γίνει.


Ποιο το πρόβλημα;


Το πρόβλημα είναι ότι δεν θα μπορούν οι μεν να ξεκινήσουν "παλαϊκό αγώνα" ανατροπής των πάντων, και οι δε να λαϊκίζουν ελεύθερα, έχοντας 15 κορόιδα να έχουν φορτωθεί τη χώρα στην πλάτη.

Ειδικά το τελευταίο ισχύει και για βουλευτές της κυβερνώσας. Τον κάθε Ρομπόπουλο που δεν διστάζει να "πονέσει ιδεολογικά" πριν από κάθε κρίσιμη ψηφοφορία.


Όλα αυτά τα παιχνίδια έπρεπε κάπου να τελειώσουν. Και κυρίως έπρεπε να τελειώσει μαζί τους όποιος έπαιζε βρώμικα. Όποιος έπαιζε με παλαιοκομματικούς ή και διαπλεκόμενους όρους.


Τα χρονικά όρια για την σωτηρία της χώρας στένεψαν πλέον: σε λίγο δεν θα ήμασταν μέρος του Ευρωπαϊκού προβλήματος. Ενός προβλήματος που μπορούσε να έχει λυθεί εδώ και καιρό, με πολύ μικρότερη προσπάθεια και θυσίες από όλους. Αυτό δεν έγινε γιατί εδώ και 2 χρόνια, οι συντηρητικοί της ΕΕ αρνούνται "να πάνε μπροστά", αλλά διαλέγουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα μέσα από το καβούκι τους· ο καθένας ξεχωριστά. Και σαν κράτη, και σαν πολιτικά πρόσωπα.


Η δε σωτηρία, περνάει μέσα από την μεταρρύθμιση. Όσο μπορεί η κάθε Βόζενμπεργκ να συμπράττει με τον κάθε Τσίπρα, είτε πρόκειται για τους συμβασιούχους των Δήμων, είτε πρόκειται για τους φαρμακοποιούς και τα υπερκέρδη τους, μεταρρύθμιση δεν θα υπάρξει. Ούτε μείωση των δαπανών του δημοσίου. Και αυτό το κρυφτούλι, συνεπικουρούμενης της κάθε συντεχνιακής μάζας τελειώνει κάπου εδώ. Θα υπάρξει η ευκαιρία να μιλήσει η σιωπηλη πλειοψηφία. Αυτή που όλοι επικαλούνται για χρόνια, αλλά ουδείς εκπροσωπούσε.


Το ότι όλη αυτή η κίνηση θα βελτιώσει ενδεχομένως την ίδια την Σύμβαση, εφόσον θα έχουν πλέον και οι συντάκτες τής τον Έλληνα ψηφοφόρο κατά νου, είναι δευτερεύον. Το βασικό πλεονέκτημα είναι ότι θα επιτρέψει στην κρίσιμη πλειοψηφία να μιλήσει. Να πει αν θέλει να πάμε μπροστά ή όχι.


Κι όλα αυτά, στην καλύτερη στιγμή αυτής της κρίσης: στο κούρεμα 100 δισεκατομυρίων Ευρώ χρέους. Θα το χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε, ή θα το ξαναχτίσουμε σε μερικούς μήνες ;


Δεν ξέρω - θα δείξει το δημοψήφισμα. Αυτό που ζητούσαν όλοι εκ του ασφαλούς, όσο νόμισαν ότι δεν είναι στις προθέσεις κανενός. Άλλο ένα λάθος τους.



Η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα Το Βήμα, της 15/03/2011

Translate